Saturday, May 19, 2012

Monster Couple : Chapter 5

 
“I don’t want to be your FRIEND”


Iilang tao lang ang bisita sa engagement party na iyon ni Ayesha. Mga kamag-anak at piling kaibigan lamang. Pero nakakaloka sa preparation at bonggasious ang mga suot nilang damit. Formal kung Formal talaga.



Nandoon din sina Ran at Jen kasama ang parents nito. Maging si Sanji na barkada ni Ran ay nakita ko rin doon.


Ang pinakanakakagulat na nakita ko ay ang dating artista at modelo na si Avee Lopez, dating basketball player na ngayon ay PBA Coach na si Vaughn Smith at ang mommy ni Ayesha na si Shinaya na isang kilalang sikat na artista sa Japan. Super Fan kasi ang mommy ko noon ni Shinaya nung dalaga pa ito. Biruin mo yun??? At ang daddy nitong si Ayesha ay sobrang gwapo talaga.


OH EHM JI!!!!


Wala bang pangit sa mga tao rito??


Nagkaroon pa ng gulo sa engagement party dahil yung gwapong fiancée ni Ayesha na si Mikael ay bigla nalang sinugod ng gwapong-gwapong bestfriend naman ni Ayesha na si Rence. Mukhang may love triangle pa na nabuo sa kanila ah.


Isa lang ang masasabi ko ang haba ng hair ni Ayesha. Siya na maganda. Siya na pinag-aagawan ng dalawang gwapong lalaki.


“Hey.!”

Kasalukuyan akong nasa may fountain area sa labas ng bahay nila Ayesha habang ang mga tao dun sa loob ay nagkakagulo pa rin.


I saw Ran approach me. In fairness he’s so damn good-looking on his suit.


“Hey din”


Umupo si Ran sa tabi ko pero may distansya sa pagitan namin.


“Pasensya ka na ah…nagkagulo pa sila. Si Kuya Rence kasi eh…tatanga-tanga”


Napatingin ako kay Ran. Is it really true?? The high and mighty Atty Ranzell Montreal is saying those words to me???


“Don’t look at me like that Ruijin.”


“Why?? I’m just surprise”


Ran just chuckle.


“In fairness Ran…you look good…I mean…handsome today… wooohhh… ano na bang sinasabi ko… I must be drunk”


“Kailangan pala lagi kang lasing para lang purihin ako eh.”


“Haha..siguro nga”


Pareho kaming natahimik ni Ran. Parang may dumaang anghel sa pagitan naming dalawa. Nakatutok lang kami sa fountain.


“Ran can I ask you something?” ako ang bumasag ng katahimikan.


“Ano yun?”


“What happened to us? We used to be friends way back then” malungkot na tanong ko.


Ewan ko ba parang bigla akong nagpakasenti at EMO ngayon..dala siguro ng nainom ko.


“Yeah.. I still remember that… when we were still in our childhood years”


“Kaya nga eh..what happened to us?”      


“You changed”


“I changed? How come?”


For all I know si Ran ang nagbago. Nagging masungit siya sakin…suplado…etc. kaya how could he say na ako ang nagbago?


“You found out that you’re just your dad’s second family”  malungkot na sabi ni Ran.

I remember it… si Ran lang pala ang taong pinagsabihan ko ng lahat ng sakit na naramdaman ko ng malaman kong may ibang pamilya si daddy. Ran listen to me that time and be a good friend to me.


Naalala ko din..tama…ako nga pala ang nagbago..umiwas ako sa mga kaibigan ko…ayokong makipag-usap sa ibang tao…lagi lang akong nagmumukmok at nagkukulong sa silid ko. Mas ginusto kong mapag-isa.


“I’m sorry Ran”


“Sorry for what?”


“Pati ikaw nadamay pa sa galit ko”


“Wala yun..matagal na naman iyon eh”


“Yeah right”


Dumaan ulit ang katahimikan sa aming dalawa. Ewan ko ba at parang bigla akong nailang kay Ran.


“Ran-”


“Ruijin-”


Sabay pa talaga kaming magsalita. Natawa nalang ako. Napangiti naman si Ran.


“You first” sabi ko.


“No..ladies first”


“Hay naku hindi na uso yan ngayon Ran”


“Ahh basta..you first”


“Okay..what ever…” Tumingin ako kay Ran “Can we be friends again? Just like before?”


Nawala naman ang ngiti sa labi ni Ran. At seryosong tumingin sakin.


“No Ruijin…I don’t want to be your friend”


Daig ko pa ang nabagsakan ng ilang bomba at nuclear missile sa sinabing iyon ni Ran. Lalo na ng tumayo siya at iniwan ako sa fountain area.


 “No Ruijin…I don’t want to be your friend”


“Eh ano naman kung ayaw niya akong maging friend??? Duh?? As if I care?!”


Pero Syete!!!! Bakit pumapatak ang mga luha ko???


Nakakainis naman oh!!! Akala ko may pag-asang magkasundo kaming dalawa ni Ran dahil okay naman ang pag-uusap namin but I was wrong.


Totally wrong.


Ran and I could never become friends again.


Inis na pinahid ko ang luha sa mga mata ko at patalilis na umalis sa lugar na iyon.


Mabuti nalang at may dumaang taxi kaya nakasakay agad ako.


I should forget what happen today.


Tinakpan ko nalang ang mukha ko para di mapansin ng driver na umiiyak ako.



+ + + + +



“Stupid…stupid…stupid!!!”  singhal ni Ran sa sarili habang nakaupo sa bar counter ng bahay nila Ayesha.


Sunod-sunod ang ginawa niyang pag-inom ng alak. Hindi pa nakuntento ay bote na ang tinungga niya.


“Isa kang malaking stupid Ran!!!”


Muli niya sanang dadamputin ang bote ng alak ng may pumigil sa mga kamay niya.


“Baka masobrahan ka…ikaw ba ang broken hearted dito?”


“Kuya Mikael.!”


Si Mikael na ang uminom sa alak na hawak ni Ran. Parang nahiya naman bigla si Ran kay Mikael.


”Sorry”


“Bakit ka nagsosorry?”


“About sa inyo ni Ate Yesha”


Ngumiti naman ng mapakla si Mikael bago muling uminom. Bakas ang kalungkutan sa mga mata ng binata.


Ikaw ba naman ang hiwalayan ng fiancée mo sa mismong araw ng engagement niyo ewan ko lang kung hindi ka masaktan.


“Okay na yung ngayon palang natauhan na si Rence..kesa naman sa mismong araw ng kasal namin ni Yesha saka pa siya manggulo…atleast ngayon kaya ko pang tanggapin” anito sabay tungga sa alak.


Bilib din ako kay Kuya Mikael kasi nagawa pa din niyang magstay dito pagkatapos ng nangyari. Kasi kung sakin nangyari iyon baka nagwalk-out na ako.


”Minsan talaga nagiging tanga tayo kapag nagmahal…nagiging baliw..nagiging sira-ulo…pero wala ka dapat regrets sa lahat ng gagawin mo…eh ano kung masaktan ka? Atleast kahit papaano naranasan mo maging masaya.”


Hindi ako nakakibo. Patuloy lang ako sa pakikinig kay Kuya Mikael. Baka sakaling may matutunan ako.


“Ikaw? Anong problema mo at naglalasing ka dito? Wag mong sabihing dinadamayan mo ako?” anito sabay baling sakin.


“I’ve been stupid Kuya Mikael.”


“Stupid in what sense?”


“In love”


“Lahat ng tao nagiging stupid when it comes to love. Normal lang iyan”


Naisip ko ang sinabi ni Kuya Mikael. Ano ba ang dapat kong gawin?


Wrong move na yung nagawa ko eh. How could I make it up to her?


No comments:

Post a Comment