Madalas kapag umuuwe ako galing trabaho ay normal na sakin
na makipagagawan at makipagsiksikan sa mga kasabayan kong pasahero. Hindi naman
ako sobrang yaman para makaafford lagi ng pantaxi. Pero kagabi, habang
naghihintay ako ng masasakyan ko pauwe ay may isang grupo akong nakasabay.
Kapareho ko ay naghihintay din sila ng jeep na masasakyan. Biglang may jeep na
huminto sa tapat namin. Agad nagsipagsakayan ang mga ibang pasahero.
"Huwag ka na makipagsiksikan dyan. Alam mo namang wala
ng space" sabi nung isang babae sa kasama nila.
Napangiti ako. Napaisip. May point naman si ate. Bakit mo
nga naman isisiksik ang sarili mo kung wala naman na talagang space. Para ka
lang excess baggage na pinipilit isiksik para magkasya. Bigla kong naisip, ang
pakikipagsiksikan at agawan sa jeep ay parang buhay din pala. Bakit mo
ipagsisiksikan ang sarili mo sa taong hindi ka naman binibigyang halaga? Bakit
mo isisiksik ang sarili mo sa isang tao kung wala na siyang nakalaang puwang
para sayo
Sa pag-iisip ko, biglang may humintong jeep sa tapat ko.
Walang sakay na pasahero. Agad akong sumakay at muli ay napangiti sa sarili ko.
Napaisip. Bakit ka makikipagsiksikan kung may darating naman na ibang jeep para
isakay ka. Makakasakay ka din. Kailangan mo lang maghintay. Makakatagpo ka din
ng para sayo. Magiging masaya ka din. Hindi man ngayon agad, malay mo sa mga
susunod na araw.Malay mo nastranded lang pala kung saan. Natraffic. Nagkamali ng
daan. Kailangan mo lang maghintay.
No comments:
Post a Comment